Κατα έναν παράδοξο τρόπο

Σήμερα θα ήθελα να ήμουν ρολόι. Είναι παράλογες οι εμπνεύσεις μου το ξέρω, αλλά άλλες μέρες μου ρχεται να είμαι πέτρα, ή παιδικό παιχνίδι. Μην ψάχνεις σκεπτικό, δεν πρόκειται να βρεις. Μη με ψάχνεις, δεν πρόκειται να με βρεις.

Ρολόι, για να μπορώ να ελέγχω και να κατέχω τις ώρες της σκέψης σου, τις ώρες της τέρψης σου. Να σε βρίσκω στα δευτερόλεπτα και να σε χάνω στις ώρες. Μου λείπεις πάρα πολύ. Αλλά για ένα ρολόι ο χρόνος δεν έχει σημασία σωστά; Απλώς κυλάει, μαζί με τους λεπτοδείκτες.

Για άλλη μια φορά με πιάνω αιχμάλωτη. Εξομολογούμαι την αδυναμία μου, κι εσυ τη δικιά σου. Μας βρίσκω πάντα τους ίδιους, σαν να μην έχει περάσει μέρα απο πάνω μας. Σαν να γνωριστήκαμε εχθές ή σαν να γνωριστούμε αύριο. Πάλι τα ίδια λόγια θα σου πω θυμάσαι; Θα σε ξαφνιάσω θυμάσαι; Θα γελάς και θα αμύνεσαι. Θυμάμαι.

Κάναμε πολλά και μεγάλα αστεία. Ρουφάγαμε καφέ, τσιγάρα και τα κορμιά μας. Είχαμε δίψα για το επόμενο. Και λαχταρούσαμε. Γιατί δεν λαχταράμε πια; Που πήγαν όλα αυτά τα παράξενα; Μου λείπει ο θυμός σου. Το ανεξήγητο πάθος των χεριών σου. Τα ευαίσθητα ταξίδια σου στα αθέατα. Μου λείπει αυτό που σήμαινες και δεν σημαίνεις πια.

Όχι, δεν φταίει ο χρόνος. Αυτός απλά λαξεύει τις άγριες πέτρες στις παραλίες και τις κάνει βότσαλα. Δεν γίνεται να λαξεύσει συναισθήματα, απλώς τα βγάζει στην επιφάνεια. Πέθανα πριν λίγο καιρό. Έπρεπε να γίνει για να αποφασίσω να ξαναζήσω.

Κρυώνω αυτές τις μέρες. Έχει αρχίσει να φεύγει κι ο ήλιος. Μάκρυναν και τα μανίκια μου. Οι αναμνήσεις μου σταματάνε σε τέτοια βράδια κρύα. Έβρεχε; Δεν μπορώ να θυμηθώ, ήμουν δακρυσμένη. Αναδύθηκα μετά. Έφτασα ψηλά και πήρα ανάσα. Σε άφησα κάτω στο βυθό, σε ξέχασα. Σβήστηκαν όλα κι έμεινες κάτω.

Δεν σε λατρεύω πια. Δε σε επιθυμώ. Δε σε αμφισβητώ. Παραμένεις παντοτινή αλήθεια όπως οι νομοι της φυσικής. Δεν αναιρείσαι καλέ μου.

Κι εγώ είμαι πάντοτε η ίδια. Διαφορετική όπως με άφησες.

Τι πρέπει να κάνετε σε περίπτωση που ερωτευθείτε.

Καταρχάς ηρεμήστε και χαλαρώστε. Δεν είστε ούτε ο πρώτος, και σίγουρα ούτε κι ο τελευταίος. Με το να σκέφτεστε πως δεν υπάρχει ανέμελη ζωή μετά απο αυτό, δεν κάνετε απόλυτα λάθος, αλλά μη σας παίρνει απο κάτω. Έπειτα αρχίστε να συνειδητοποιείτε τη νέα κατάσταση και τα δεδομένα. Απο εδώ και πέρα βιώνετε μια ασθένεια την οποία και πρέπει να παλέψετε αν θέλετε να βγείτε ζωντανοί στο τέλος. Ξαπλώστε αναπαυτικά στο κρεβάτι σας, κοιτάξτε το ταβάνι για τις επόμενες δέκα ώρες σκεφτόμενος και έπειτα σηκωθείτε για να πιείτε μπόλικο αλκοόλ. Είπαμε, η συνειδητοποίηση του προβλήματος είναι το πρώτο στάδιο. Για αυτό μόλις αντιληφθείτε το που έχετε μπλέξει, πιείτε αρκετά ώστε να ξεχάσατε γιατί αρχίσατε να πίνετε εξαρχής.

Στάδιο δεύτερο: Το αντικείμενο. Διατηρήστε απόσταση ασφαλείας απο το αντικείμενο του πόθου σας. Μην εξωτερικεύσετε σε καμία περίπτωση απευθείας τα συναισθήματα σας. Κάντε καλές πλύσεις στο στόμα σας, ώστε να φύγει η μυρωδιά του αλκοόλ. Πιείτε καφέ σκέτο και κάντε τρία τσιγάρα για να συνέλθετε. Σε περίπτωση που το αντικείμενο επιδιώξει συνάντηση, μην αρνηθείτε, αλλά να θυμάστε πάντα πως η στάση σας πρέπει να είναι σκληρή και αλύγιστη. Φράσεις όπως "μου έλειψες" ή "μου αρέσεις" ανήκουν στο απαγορευμένο λεξιλόγιο και διώκονται ποινικά.

Στάδιο τρίτο: Πολιορκία. Έχετε φτάσει στο απόγειο του συναισθήματος σας. Συγκρατείτε τον εαυτό σας απο το να παραμείνει στο κρεβάτι με κομπρέσες και χάπια. Δεν ανέχεστε να μιλάει κανείς για τίποτα άλλο παρα μόνο για το αντικείμενο σας. Νιώθετε συχνά στηθάγχη και ελαφρείς πόνους στο στομάχι. Μην τρέξετε στους γιατρούς, είναι φυσιολογικά. Στο αντικείμενο σαφώς είστε ακόμα βράχοι. Πολιορκήστε το διακριτικά με μικρά κοπλιμέντα και υποκοριστικά. Θυμώστε μαζί του για να δείτε αν θα ανταποκριθεί, στην ανάγκη δώστε του λεφτά. Ζούμε σε δύσκολες περιόδους και θα το εκτιμήσει στο μέγιστο. Ποτέ μα ποτέ μη το κάνετε να πιστέψει ότι είναι το κέντρο του κόσμου σας. Κάντε το να ζηλέψει. Ξεμοναχιάστε το. Αν όλα έχουν πάει καλά, απο εδώ και πέρα θα ζείτε ευτυχισμένος, και θα βλέπετε καρδούλες παντού. Πηγαίντε να σας δεί ο οφθαλμίατρος αν συνεχιστεί. Είναι άκρως επιβλαβείς για την υγεία του βολβού και του σώματος γενικότερα.

Στάδιο τέταρτο: Η χυλόπιτα. Επειδή όμως τα πράγματα δεν πάνε πάντα ρολόι υπάρχει και η περίπτωση να έχετε πέσει θύμα της πλεκτάνης του αντικειμένου που δεν επιστρέφει τα συναισθήματα σας. Ψυχραιμία. Απομακρύνετε μαχαίρια, λεπίδια και κοφτερά αντικείμενα. Αφοσιωθείτε σε μια ασκητική ζωή. Κάντε δίαιτα, βάψτε τα μαλλιά σας, αλλάξτε πόλη και τηλέφωνο. Καλύψτε μαύρους κύκλους, και ποτέ μα ποτέ μην ακούσετε ξανά μουσική. Η μουσική σε αυτό το στάδιο είναι απαγορευμένη και οποιαδήποτε παράβασις μπορεί να σας κάνει να πάτε ένα στάδιο πίσω. Και δεν το θέλετε αυτό, πιστέψτε με.

Στάδιο πέμπτο: Η εκδίκηση. Και αφού έχετε απομακρυνθεί για καιρό απο το αντικείμενο,(οποιος βρίσκεται στο στάδιο τέταρτο και επιμένει να βρίσκεται κοντά στο αντικείμενο, διατρέχει άμεσο κίνδυνο και καλά να πάθει!) εμφανίζεστε μόνο για να πάρετε την εκδίκηση σας. Πρέπει να είστε σκληροί και αμείλικτοι. Πιο σκληροί και απο το στάδιο πρώτο. Πρέπει να διαθέτετε την πειθαρχία της Θάτσερ και την αυστηρότητα του Χίτλερ. Περνάτε δήθεν τυχαία μπροστά απο το αντικείμενο, αγκαλιά με το νέο αντικείμενο. Φροντίζετε να δείχνετε υπέρλαμπροι σαν να βγήκατε μόλις απο σελίδα περιοδικού. Αυτό ήταν, μπορείτε να χαλαρώσετε. Η ζωή είναι ωραία ξανά, απολαύστε υπεύθυνα το καινούργιο σας αντικείμενο.

Για τους φίλους μου που βρίσκονται σε διάφορα στάδια...
Και για μένα που επιμένω να πηδάω ανάμεσα.