Ουσία

Ποια είναι; Πού;
Την έχασα. Την χάνω. Θα την βρώ





Φύγαν όλοι. Και εγώ μόνη, πάλι.
Ανοίγω το παράθυρο μου, βγαίνω στο δρόμο. Και ως εκεί. Ύστερα μένω κλειδωμένη, με σκέψεις χαλάσματα και θολές εικόνες στο μυαλό.
Κι όποιος με ξέρει κάνει λάθος.

Και εγώ λάθος κάνω. Έχω φριχτά γελαστεί απο τον ίδιο μου τον εαυτό. Ποιόν εαυτό δηλαδή; Έξω απο το παράθυρο πάλι πιάσανε κουβέντες. Ενδιάμεσα ακούω και κάποια γέλια. Πόσο μισώ τα αυθόρμητα γέλια! Αυτά που βγαίνουν απο ευτυχείς ανθρώπους, και απο ανέμελα στόματα.
Και το δικό μου σφαλιστό.

Δεν με ξέρω καθόλου. Κοιτάζω πάλι τον καθρέφτη και δεν βλέπω τίποτα μέσα του. Είναι αλήθεια; Μπορεί;
Ίσως, και σίγουρα.
Κι εγώ πουθενά, και παντού

Μπερδεμένη ζωή και μπερδεμένες σκέψεις, και ανύπαρκτα συναισθήματα.