Οι πιο μεγάλες ανησυχίες είναι αυτές που είναι αδύνατον να εκφραστούν με λέξεις γραμμένες και με λόγια ειπωμένα.
Είναι η δύναμη τους τόση που μπορούν να φανερωθούν μόνο με μουσική.
Κομμάτια με νότες χιλιοειπωμένες, και παρτιτούρες πεταμένες, παλιές...
Σ'αγαπώ και σου ταιριάζω.
Σ'αγαπώ και σου μοιάζω.
Σ'αγαπώ και σε τρομάζω.
Δεν αλλάζω. Σ'αγαπώ. Για να μαι ειλικρινής μόνο σ'αγαπάω.
Ίσως ο έρωτας μας να μην ήταν ποτέ μινουέτο, να μην είχε ποτέ του την ορμή να είναι κάτι εύθυμο, ζωηρό.
Να χάθηκε μέσα στη σιωπή της μεγάλης πάυσης_
Και μετά κενό.
Όταν οι νότες δεν φτάνουν και μένει μόνο η σιωπή, τότε κενό.
Για μένα όμως θα είσαι πάντα μια αποτζιατούρα στη συμφωνία της καρδιάς μου. Μια εύθυμη νότα, διακοσμητική.
Που ομορφαίνει. Μα δεν μου χρειάζεται___
Πρέπει να επιστρέψω στο αλλέγκρο.
Η ελλάσων συνήθεια με κούρασε και δεν ταιριάζει στη συμφωνία που συνθέτω χρόνια.
Το όργανο της καρδιάς μου σαν βαρεθεί να παίζει, θα χάσω.
Και θα χαθώ.
Δεν θέλω να ξεφύγω απο τη μουσική. Έτσι ζω__
Και για να είμαι ειλικρινής μόνο σ'αγαπάω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου