Απο αγάπη έγινε. Όπως όλα τα "δεν πρέπει".
Δεν πρέπει να αργήσεις. Εσύ χαζεύεις στο δρόμο τα ανθισμένα παρτέρια. Αργείς.
Δεν πρέπει να πιείς. Εσύ αγριεύεις και αρπάζεις απο το ράφι το ούζο. Όλο.
Δεν πρέπει να χαζεύεις. Εσύ απορείς πως γίνεται να μην.
Δεν πρέπει να πέσεις σε παγίδα. Εσύ πέφτεις και δαγκώνεσαι, φιμώνεσαι, μην ακουστείς.
Απο αγάπη έγινε. Και όχι την απλή, αυτή που προυποθέτει φιλιά και σκοτάδια. Την άλλη, της ημέρας. Με τον καφέ και την αγκαλιά. Την άλλη, την κανονική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου