Ξεκαθάρισμα και άρνηση σκέψεων. Με απόλυτο και σατράπικο τρόπο.Δεν υπάρχει δεν μπορώ.
Δεν υπάρχει δεν πρέπει.
Δεν υπάρχει "δεν" συννενοηθήκαμε;
Υπάρχει μόνο αρχή και μέση.
Και "πάντα" και "ποτέ".
Αρχή μιας αρχής.
Μέση μιας συνέχειας.
Πάντα νικημένη και ποτέ αρνηθής.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως "Ο καλύτερος τρόπος ν' αντιστέκεσαι σε έναν πειρασμό, είναι να υποκύπτεις σ' αυτόν".
Κι αν περιμένεις ο πειρασμός που μπήκε στο κεφάλι σου, να φύγει έτσι απλά θεωρητικά, χωρίς να γίνει η πράξη, η όποιαδήποτε πράξη (η απόλυτη πράξη του ένα κι ένα), γελιέσαι, συμπληρώνω εγώ.
Και κατα εναν περίεργο τρόπο αρνούμαι να σκεφτώ περαιτέρω.
Απλά και μόνο για να δικαιολογήσω τον τίτλο της παλακίδος.
Το τι θέλει το χέρι μου βέβαια είναι άλλο θέμα.
Άλλωστε η επιθυμία δεν συμπίπτει πάντοτε με τον πειρασμό.
Αν και ο πειρασμός επιθυμία είναι.
Σαφώς. Μεγάλη.
Σαφώς. Και εκπληρωμένη. Τελικώς.
Βάζουμε τα θέλω σε ένα κουτί. Και σε ένα άλλο τη ζωή.
Και πίσω στο πατάρι.
Έτσι πρέπει.
Μα τι λέω; Δεν είπαμε δεν υπάρχει "δεν πρέπει";
Ή μήπως υπάρχει;
Φάσκω και αντιφάσκω.
Είναι η φύση μου να αμφιβάλω για τα πάντα.
Έτσι, για να σιγουρευτώ πως τελικά υπάρχουν.
"Το χάσαμε και άντε να το βρούμε;
Ή μήπως το βρήκαμε και άντε να το χάσουμε;"
Ιδού η απορία.
Κι ένα αεράκι που φυσάει στην Αθήνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου