Bambi bar. Συνοπτικός τίτλος για το εξίσου συνοπτικό μυθιστόρημα του Υβ Ραβέ. Στοχευμένος στην πλοκή, όσο και στοχαστικός της ουσίας της υπόθεσης, εισάγει σε εναν ωμό και ρεαλιστικό κόσμο, χωρίς φανφάρες και σπουδαίο λεξιλόγιο. Το βιβλίο με τις 77 σελίδες του διαβάζεται συνοδεύοντας ένα ζεστό ρόφημα ή κατα τη διάρκεια ενος δίωρου ταξιδιού με τρένο. Τόσο σύντομο, όσο και περιεκτικό, αδύνατον να ισχυριστεί κανείς πως προλαβαίνει να γνωριστεί με τους ήρωες, πριν τους αποχαιρετήσει. Χωρίς ουσιαστικά κεφάλαια μα με σαφείς διαφοροποιήσεις, ο συγγραφέας μπλέκει διαφορετικές ιστορίες, τις οποίες τελικά καταφέρνει να ενώσει προς το τέλος. Δίνει τα κομμάτια δηλαδή για ένα ιδιόρρυθμο πάζλ, και αφήνει τον αναγνώστη να το δημιουργήσει, διαβάζοντας. Το ταλέντο του συγγραφέα έγκειται ακριβώς σε αυτό το γεγονός, στο να παρέχει δηλαδή στον αναγνώστη ακριβώς τα απαραίτητα εργαλεία για τη λύση της ιστορίας. Μικρά σφηνάκια πλοκής, ικανά να χορτάσουν τον αναγνώστη. Ο Λεόν Ρεμπερνάκ είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Σαν ήρωας, δε δίνει απο την αρχή μια σαφή εικόνα στον αναγνώστη που σίγουρα στέκεται απέναντι του καχύποπτος. Αρχικά εμφανίζεται ως βασικός ύποπτος ενος τροχαίου. Ανακρίνεται επιμελώς απο τους εκπροσώπους του νόμου, χωρίς να καταφέρνει να αποδειχθεί αθώος ή ένοχος. Εν συνεχεία, προκαλέι την αποστροφή του αναγνώστη για τη νοσηρή συνήθεια του να χαζευει με κυάλια το Μπάμπι Μπάρ, ενα κακόφημο κλάμπ, και πορνείο πολυτελείας, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι απο το σπίτι του. Αποδεικνύεται όμως περισσότερο συμπαθής παρά άρρωστος, όταν το ενδιαφέρον του στρέφεται ειδικά στη νεαρή Κάντι. Η Κάντι ζει με τη μητέρα της Μόνικα σε ενα διαμέρισμα πάνω απο το μπαρ (ενδεικτικό της προικισμένης γραφής πως ο πρωταγωνιστής μπορεί να χαζέψει με τα κυάλια του όλα τα δωμάτια του απέναντι οικήματος). Οι κακοί στην προκειμένη περίπτωση είναι ο σύζυγος της Μόνικα, όσο και ο ιδιοκτήτης του Μπάμπι Μπάρ. Σύμβολα εξουσίας και ηθικής ανομίας, οι δυό τους αντιπροσωπεύουν τον "εχθρό", που δε σκοτώνεται παρα μόνο με την κάθαρση και τη λύση του μυστηρίου. Η τιμή και η αποκατάσταση της γίνονται το βασικό μέλημα του Λεόν Ρεμπερνάκ που θέλει να πάρει πίσω στην πατρίδα της την Κάντι, η οποία έχει κακώς μπλεχτεί στα δίχτυα της ανομίας. Ο χαρακτήρας της σχεδόν αθώας (για πόρνη) Κάντι σκιαγράφεται στην αρχή φοβικός, έπειτα συμπαθητικός και κάπως ρομαντικός, αντίθετα με τη Μόνικα που φαίνεται όσο σκληρή όσο και αδιάφορη. Μια πιν απ παράσταση, και μια έκρηξη μετά εχουμε τη σχεδόν προβλεπόμενη λύση της ιστορίας, που ο αναγνώστης έυκολα μαντεύει τρείς σελίδες πριν το τέλος. Η σύντομη ιστορία του Ραβέ δεν έχει λογοτεχνικές παράτες. Απλό λεξιλόγιο, και φυσικές εικόνες συνθέτουν ένα σκηνικό βατό. Παρόλα αυτά η αγωνία του αναγνώστη προοικονομεί την ανάγνωση του βιβλίου με μια προσπάθεια. Μια δεύτερη ανάγνωση θα θεωρούταν σαφώς περιττή όσο και ανούσια, μετά τη λύση της ιστορίας και την κάθαρση με την πάταξη-ανατίναξη των "κακών". Σε κάθε περίπτωση, το "Μπάμπι μπάρ" είναι μια καλή συντροφιά δυο-παρα κάτι- ωρών, και σαφώς ένα εξαιρετικό δείγμα μιας νέας λογοτεχνικής γραφής, που δε χρειάζεται φανταχτερά στολίδια για να εντυπωσιάσει. Λιτό, όπως η εποχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου