Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Ιδού η αγάπη σου



Η αλλαγή.
Φόβος; Ή απαίτηση;
Εγώ άλλαξα. Μεγάλωσα, λένε κάποιοι.
Εγώ λέω πως ακόμα με ψάχνω.

Όνειρα.
Αλλοπαρμένα.
Χαρτιά με σφραγίδες και υπογραφές,
και στιχάκια καμωμένα πάνω στα καρμπόν.
Έτσι είναι οι μεγάλοι;

Δεν είμαι καθόλου μεγάλη.
Στο σώμα μπορεί.
Όταν ισορροπώ σε τακούνια,
όχι τις άλλες ώρες,
και σίγουρα όχι στις ώρες του μυαλού.
Μικρή είμαι ακόμα.

Θα μεγαλώσω, δε φοβάμαι.
Μα φοβάμαι μην τυχόν και μεγαλώσω.

Ίσια παπούτσια, και τρέξιμο χωρίς πρωινό.
Λίγες αγάπες και παραπονεμένα λόγια.
Κανένα φιλί και καμία αγκαλιά.
Και έπιπλα να γυρνάνε γύρω γύρω.
Με το κρεβάτι μου αυτή τη φορά να
κοιτάζει κατάματα την Audrey με το σιγαρέτο
στο στόμα.
Αυτή είναι ζωή.
Αυτή βασικά είναι μια ζωή.

Και η αγάπη μου. Για όλα τα πράγματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου