Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Γλυκά του κουταλιού και σταυρωμένα ψηφοδέλτια


Αυτό το σπίτι εδώ, με τα 100 τετραγωνικά του σε ταβάνι, και τα 200 σε ουρανό, δεν ησυχάζει ποτέ.
Απο την ώρα που ανοίγω το μάτι μου, μέχρι να το κλείσω, βλέπω κόσμο. Φίλους, συγγενείς, θειούς, γείτονες. Και τα τηλέφωνα χτυπάνε. Μονίμως. Αυτά τα τηλέφωνα αν δεν προσγειωθούν καμία μέρα στο κεφάλι δικού μου συγγενή, δεν θα ησυχάσω. Μα ποιός χρησιμοποιεί το 2009 σταθερά; Υπάρχουν και κινητά hello!

Εντάξει είμαι λίγο εκνευρισμένη. Έχουν μαζευτεί πάλι χύλιοι μύριοι, και δεν είναι ότι είμαι αντικοινωνική απλά με ενοχλεί η πολλή βαβούρα. Εχω συνηθίσει σε μοναξιές και ελάχιστη χαβούζα. Και αν μη τι άλλο, σε αυτό τον τόπο επικρατεί αρκετή. Και είναι γενικό το φαινόμενο ενόψει εκλογών. Κάτι σαν παραμονή τελικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου μυρίζει η ατμόσφαιρα. Και τα βεγγαλικά έτοιμα και στημένα.

Να τη και η θεία μου! Αυτή που πάντα μας θυμάται τέτοιες εποχές. Έρχεται με το παλιό το σκουλαρίκι στο αυτί, αυτό με το κλίπ, και τα δυό της χέρια γεμάτα. Στο ένα, το βάζο με το γλυκό συκάκι, και στο άλλο τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Τέσσερα. Βέβαια, φέτος ψηφίζει και ο αδερφός μου, κερδίσαμε έναν. Θα τρίβει τα χέρια της.
Αφήνει τα ψηφοδέλτια στο τραπέζι, μας κάνει και το σήμα της νίκης φεύγοντας, και φεύγει.
Οι υπόλοιποι κερνιούνται γλυκό.
Εγώ πάλι ποτέ μου δεν τα χώνεψα τα γλυκά του κουταλιού.
Εντάξει, ούτε τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια.

Γελάω με τους υπόλοιπους που λένε ο καθένας μυστικά και έμπιστα τι θα ψηφίσει, και αποχωρώ.
Αναρωτιέμαι τώρα: Τέτοιοι μας κυβερνάνε; Τόσο φρέσκα μυαλά;
Κοιτάζω βέβαια και τους υποψηφίους. Όλοι τους 50 άνω.
Η σοφία πάει πάντα μαζί με την ωριμότητα;
Και απο ποιόν είναι αυτό δεδομένο;
Το γλυκό μου φέρνει αναγούλα.
Θα το έτρωγα μόνο αν δεν υπήρχε τίποτα άλλο και πεινούσα φονικά.
Με παρόμοιο σκεπτικό θα πάω και αύριο να ψηφίσω.
Γιατί το μενού δεν έχει τίποτα φρέσκο και πρέπει αναγκαστικά
να φάω, με την ελπίδα πως θα χορτάσω.
Αλλά πού;

Άκουσα επίσης πως σήμερα το βράδυ απαγορεύεται το αλκοόλ.
Εμένα πάντως δεν μου το παίρνει κανείς απο το χέρι μου το κρασάκι.
Μήπως έπρεπε να γίνει το αντίθετο;
Να πίνουμε όλοι μέχρι σκασμού την προηγούμενη και να πηγαίνουμε ντίρλα στην κάλπη μπας και βγάλουμε καμία κυβέρνηση της προκοπής απο τύχη;
Λέω εγώ τώρα ρε παιδί μου!
Καλή ψήφο(μη στραμπουλήξετε κανένα πόδι στο παραβάν)!



3 σχόλια:

  1. μόλις έφυγε κι εμενα η θεία μου από το σπίτι με τα ψηφοδέλτια... χαχαχα!
    Μόνο που δεν μας έφερε το συκαλάκι. Κατευθείαν στο ψητό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' εμάς, πάντως, ο μπαμπάς μου πάει στις θείες τα σταυρωμένα και φακελωμένα ψηφοδέλτια! Εκείνες φέρνουν κέικ και καμιά πίτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαχαχαχα Ωστε έτσι ε; :P Αφου σας τρατάρουν αυτές, οκ, κι αυτό πλάκα έχει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή