Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Υπερβολική



Όμορφα περνούν οι μέρες, όμορφα και επικίνδυνα.
Ίσως και επικίνδυνα όμορφα.
Και αυτό το έτος το μαύρο που φεύγει,
έχει βαλθεί να με εκπλήξει με χρώμα.
Και οι νύχτες όμορφες κι εκείνες, και παράξενες.
Όχι, εκείνες δεν είναι επικίνδυνες.
Απλά παράξενες, διαφορετικές. Δε μοιάζουν
με τις άλλες. Τις προηγούμενες.

Σίγουρα υπερβάλλω πάλι.
Είναι στη φυση μου άλλωστε να ελπίζω.
Έχω όμως την επίγνωση του λάθους,
κι αυτό το κάνει να μοιάζει περισσότερο σωστό,
απο απλή αδυναμία.
Αν και δεν αισθάνομαι αδύναμη.
Ο φόβος έχει εκλείψει πλήρως.
Έφυγε κι αυτός, παρέα με τις ενοχές.
Έφυγε κι εκείνος.

Μα η ευτυχία δεν είναι ακριβώς το παρόν.
Δεν είναι καν το παρελθόν, και σίγουρα
όχι το μέλλον.
Η ευτυχία είναι η προσμονή της.
Μόνο αυτό.
Να ξέρεις πως το μέλλον θα ρθεί,
και θα ναι και χαρούμενο.
Αυτό κι αν είναι υπερβολή!

Έχω την τάση όταν ερωτεύομαι να γίνομαι γλυκανάλατη.
Και απίστευτα ονειροπόλα.
Και τρομερά αισιόδοξη.
Και υπερβολική.
Μα αλίμονο, δεν αξίζει αλλιώς.
Και ευτυχώς, που μπορώ ακόμα και νιώθω.

Κουράγιο.

2 σχόλια: