Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Έρωτας, όπως Έμφραγμα


Οι άγγλοι το λένε "heart attack". Αν το πάρεις κυριολεκτικά είναι σαν μια επίθεση της καρδιάς σε ολόκληρο το σώμα σου, που το παραλύει και τελικά καταλήγεις να χεις στηθάγχη, λιποθυμία μέχρι και άλλα πολύ χειρότερα. Ουσιαστικά όμως δεν επιτίθεται. Απλά σταματάει να λειτουργεί. Άρα θα πρεπε να λέγεται "heart failure" ή ίσως "heart off". Το θέμα είναι πως όλο το υπόλοιπο σώμα εξαρτάται απο αυτή και η όποια παραίτηση ή πιθανή παύση της καρδιάς αποκλείεται. Είναι καταδικασμένη εκεί να χτυπάει. Αυτά περι ανατομίας.

Αυτό το καλοκαίρι ήταν μέσα στην ιλαρότητα του, ένα εποικοδομητικό καλοκαίρι για τα συναισθήματα μου. Ήταν ωραίο. Το ξέρουνε όσοι με ξέρουν και όσοι διαβάζουν το μπλόγκ μου. Και είχε θέματα πολλά. Που ανοίγονταν συνήθως σε ενωμένα τραπέζια, με πολλές (πάρα πολλές!) καρέκλες και πάντοτε με συνοδεία ούζου (πλωμάρι!). Τους νέους ανθρώπους δεν τους απασχολούν πολλά. Μπορούν να σκάνε και να πεθαίνουν για έναν καυγά. Ή να τρελαίνονται για κάποιον, να ασχολούνται συνέχεια μαζί του, και μετά απλώς να τον ξεχνάνε. Για τους νέους ανθρώπους όλα είναι απλά, και λύνονται ακόμα πιο απλά.

Δεν είμαι σίγουρη για τα θέματα που συζητούσαμε κάθε βράδυ. Ήταν αστεία όμως, τόσο αστεία που πάντα θα γελούσα μόνη μου και μετά. Αυτή είναι η αξία μιας ωραίας παρέας. Να διαρκεί η επίδραση της και τις ώρες που είσαι μόνος. Θυμάμαι όμως όταν μιλήσαμε για έρωτα. Και τι να ξέρουν οι νέοι άνθρωποι για αυτά; Νομίζουμε οι κακόμοιροι πως τα γνωρίσαμε όλα. Προσπαθούσα με μανία να πείσω τους πάντες ότι ήξερα. "Ο έρωτας φίλοι μου, είναι άρρωστο πράγμα. Είναι διεκδίκηση, μανία". Μάλλον τον Νίτσε σκεφτόμουν και κατέβαζα αράδες έτοιμες στο μυαλό μου. (Που τις είχα διαβάσει άραγε;). Στην πραγματικότητα δεν είχα μπεί ποτέ στην εξαντλητική διαδικασία διεκδίκησης κάποιου. Βαριόμουν, τα έχανα. Μάλλον δεν ξέρω πως γίνεται και χρειάζομαι πάντα οδηγίες για ό,τι κι αν κάνω. Ε, δεν είχα οδηγίες.

Το έμφραγμα όμως σου έρχεται ξαφνικά. Ξέρεις τι σημαίνει έμφραγμα στα ελληνικά; Οτιδήποτε χρησιμοποιήται για να φράξει. Φράγμα. Στοπ. Μπάρα πώς το λένε; Αν τα συνδέσεις μαζί με τον έρωτα, το έμφραγμα ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση μου. Αρα έρωτας δεν είναι διεκδίκηση. Φραγμός είναι. Και έρχεται ξαφνικά. Σου γυρίζει το κεφάλι, κατεβάζεις την μπάρα εκεί που την είχες όρθια και τα πάντα ανοιχτά, και σταματάς. Σταματάς να νιώθεις όμως; Όχι, απλώς συνηθίζεις. Βάζεις τη μπάρα και την ξανασηκώνεις μόνο όταν θέλεις. Τις περισσότερες φορές είναι αργά. Κάποτε η κουβέντα έφτασε και στην αγάπη. Αυτή δεν την άγγιξα καν. Είναι μια μαγική χώρα. Κάτι σαν τη χώρα του Πίτερ Παν. Φαντασία.

Μπορεί να σου ακούγονται νεφελώδη αυτά που λέω. Αλλά συχνά χρησιμοποιώ πρακτικές μεθόδους για να μετρήσω συναισθήματα. Οπότε οι αποδείξεις είναι -τουλάχιστον- αληθοφανείς! Είναι η τετράγωνη λογική μου που φυσικά με καταπιέζει. Έρωτας μπορεί και να υπάρχει. Δε θα βγάλω κανένα απόφθεγμα. (Έχω και φίλους που αν με διαβάσουν θα αρχίσουν να μου τα χώνουν για την απολυτοσύνη μου οπότε δεν θα το κάνω!). Ξέρεις τι προέκυψε όμως μέσα απο όλα αυτά; Μια ζωή στην οποία μπορώ να είμαι λιγάκι πιο πολύ ο εαυτός μου. Και όχι ο καταπιεσμένος. Ο -σχεδόν- ελεύθερος.
Υγιαίνετε, τα λέμε στο δημοτικό καφενείο.

1 σχόλιο:

  1. αυτό με τα προβλήματα και τους νέους είναι μεγάλη αλήθεια φίλη μου... Ευτυχώς που ξεχνάμε τόσο εύκολα και τα λύνουμε αλλιώς θα γερνάγαμε πριν την ώρα μας. Εύγε Βερντάνα, φωτιά στο καλοκαίρι 2010, έρχεται καυτός χειμώνας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή